ZAŁOŻENIA IDEOWE
Budynek nowej siedziby wydziału radia i telewizji im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego zlokalizowany wewnątrz XIX wiecznego kwartału Katowickiej zabudowy mieszkaniowej, łączy ideę pragmatycznej i funkcjonalnej architektury z wartościami śląskiej tradycji kulturowej zapisanymi w otaczającej go architekturze. Piękno i logika starej zabudowy wyrażona i zachowana w kształcie i klimacie podwórek, w doborze materiałów elewacji, w relacji i proporcji poszczególnych budynków do siebie są wartościami które powinny zostać wydobyte i w jakiś sposób włączone do przestrzeni nowego wydziału WRiT. Prostota organizacji planu przestrzennego, użyteczność i funkcjonalność, skromność i oszczędność, w użyciu architektonicznego wyrazu, precyzja koncepcji konstrukcji oraz pragmatyzm i elastyczność w prowadzeniu instalacji to główne cechy obiektu, które autorzy przyjęli jako założenia wyjściowe w wymiarze architektonicznym. Poprzez analogię, podobne założenia jak się wydaje realizował patron wydziału Krzysztof Kieślowski w wymiarze filmowym. Nowy obiekt powinien „chłonąć” wartości zastanej tradycji architektonicznej i kulturowej a jednocześnie realizować w pełni potrzeby jego przyszłych użytkowników, powinien stać się poprzez sztukę filmową miejscem kreacji obrazu Śląska i Polski w świecie.
KONCEPCJA ARCHITEKTONICZNA
Dyspozycja przestrzenna budynku jest wynikiem analizy struktury programowej, kształtu dostępnego terenu inwestycji, relacji do istniejącej zabudowy, stron świata, szerokiego kontekstu miasta oraz przyjętych założeń ideowych. Obiekt przyjmuje czytelną formę wprost realizującą zadania programowe i koncepcyjne.
SYMBIOZA STAREJ I NOWEJ ZABUDOWY
Kształt, klimat i kompozycja istniejącej otaczającej zabudowy stanowi oprawę dla Wydziału Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego. Symbioza starej i nowej zabudowy realizuje się po przez odstawienie korpusu nowego budynku od ścian szczytowych otoczenia. Dzięki temu kompozycja ślepych ścian oficyn zostaje zachowana, odrestaurowana, wzmocniona i będzie Stanowic niepowtarzalne tło dla nowej zabudowy. Jednocześnie zostaną wydobyte i podkreślone widoki w głąb przyległych podwórek. Wąskie przestrzenie „pomiędzy” dają szanse na wytworzenie napięcia między ceglanymi ścianami starych oficyn a elewacją nowego budynku, wprowadzają światło i są nowym rodzajem podwórka.
